1) Πες μου για σένα; Πως σε λένε; Πόσο χρόνων είσαι; Σε ποιο πανεπιστήμιο σπούδασες;
Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Κωνστανταρας. Ειμαι 28 χρονών και σπουδασα 2 χρονια στο Πανεπιστήμιο Ηρακλείου Κρήτης στο τμήμα Επιστήμης Υλικών και 4,5 χρόνια στο Αμερικανικό Κολέγιο Ελλάδος (Deree), στον τομέα Επιστημών Περιβάλλοντος παράλληλα με τον τομέα βασικών γνώσεων Βιολογίας.
2) Που εργάζεσαι; Ποιος είναι ο τομέας σου; Είσαι ευχαριστημένος;
Εργάζομαι ως προπονητής ακαδημίας νέων στο Ολυμπιακό άθλημα του Ραγκμπι. Παράλληλα εργάζομαι ως προπονητής φυσικής αγωγής και ασχολούμαι σε επίπεδο πρωταθλητισμού με το άθλημα του Ραγκμπι. Τα τελευταία 4 χρόνια είμαι μέλος της πρωταθλήτριας ομάδας της Ελλάδος και τα τελευταία 2 χρόνια είμαι μέλος της Εθνικής Ελλάδος. Με βάση τα standards σε παγκόσμιο επίπεδο θα έπρεπε να πληρώνομαι , αλλά λόγω μικρών εσόδων οι αθλητές του αθλήματος μου στην χώρα μας δεν πληρώνονται, πέρα από κάποιες μικρές περιοδικές χορηγίες.
3) Γιατί ράγκμπι; Μια ασυνήθιστη επιλογή και σίγουρα έξω από την ευρωπαϊκή κουλτούρα. Τι σε εντυπωσίασε, τόσο ως παίχτη όσο και ως προπονητή;
Η αλήθεια είναι πως το Ράγκμπι είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα κομμάτια της αθλητικής κουλτούρας της Ευρώπης, όντας το δεύτερο πιο διαδεδομένο άθλημα στην ήπειρο, καταγόμενο από την Αγγλία. Πιθανόν να μπερδεύεσαι με το άθλημα του American Football, που εδώ στην Ελλάδα λόγω άγνοιας το μεταφράζουμε ως Ράγκμπι. Είναι όμως δύο διαφορετικά (αν και παρεμφερή) αθλήματα.
Ασχολούμαι με το Ράγκμπι τα τελευταία 7 χρόνια. Υπάρχουν άπειρα πράγματα που θα μπορούσα να πω για’αυτό, αλλά τα βασικά χαρακτηριστικά που με εντυπωσίασαν είναι η μαχητικότητά του, η πολυπλοκότητα του και οι θεμελιώδεις αξίες του τόσο σε επίπεδο ατομικού όσο και συλλογικού χαρακτήρα, εντός και εκτός γηπέδου.
4) Τι θα έλεγες σε ένα παιδί 18 χρόνων που θέλει να ασχοληθεί με τον αθλητικό τομέα, και ποιο συγκεκριμένα με αθλήματα που δεν είναι τόσο δημοφιλή; Ποιες είναι η συμβουλές σου για το ξεκίνημα του;
Να έχεις πάθος γι’ αυτό που κάνεις και να μην πτοείσαι από φωνές που αμφισβητούν εσένα ή τους στόχους σου. Να δουλεύεις σκληρά για να πλησιάζεις όλο και πιο πολύ τον καλύτερό σου εαυτό, γιατί όταν εσύ εφησυχάζεσε εκεί έξω κάποιος ανταγωνιστής σου δουλεύει για τους ίδιους στόχους. Ο αθλητισμός είναι χαρά και υγεία. Ο πρωταθλητισμός είναι αυτολοκλήρωση μέσα από την αφοσίωση και τις θυσίες. Ξεκαθάρισε στο μυαλό σου τι θες πριν προχωρήσεις. Ο δρόμος σου θα είναι δύσκολος και μοναχικός, αλλά μην παραιτείσε. Οι ανταμοιβές και τα συναισθήματα που θα νιώσεις θα είναι μοναδικά. Να εκτιμάς την προσπάθεια σου ανεξάρτητα του αποτελέσματος. Να είσαι ευγνώμων και να μην ξεχνάς ποτέ όσους σε βοήθησαν, συγχώρεσε όσους δεν σε βοήθησαν, προσπέρασε όσους σου εναντιώθηκαν. Μην διστάζεις να ζητάς βοήθεια, αλλά μην διστάζεις επίσης να προχωράς μόνος σου όταν δεν την έχεις. Με την σειρά σου και εσύ να βοηθάς όσους σε χρειάζονται. Στις επιτυχίες σου θα είναι πολλοί μαζί σου, στις αποτυχίες σου πολλοί εναντίων σου και στις προσπάθειές σου θα είσαι είτε μόνος σου είτε με λίγους και εκλεκτούς.Τέλος, λόγω της μοναχικής σου προσπάθειας, ο χαρακτήρας σου θα γίνει τόσο ανεξάρτητος που μπορεί να σου είναι δύσκολο να αφήσεις ανθρώπους να πλησιάσουν τον εσωτερικό σου κόσμο, παρόλο που θα μοιράζεσαι πολύ άνετα μαζί τους τον εξωτερικό σου κόσμο. Γι’ αυτό προσπάθησε να μην κλειστείς μέσα σου, όλοι χρειαζόμαστε κάποιον δίπλα μας.
5) Πες μου δυο τρεις σκέψεις σου για το σχολειό μας.
Έχω τόσες όμορφες αναμνήσεις από το σχολείο μας! Θυμάμαι πολύ έντονα το πόσο δίπλα μας ήταν οι καθηγητές μας τόσο ως επαγγελματίες όσο και ως άνθρωποι, αν και τους παιδεύαμε αρκετά. Το κλίμα του σχολείου στο σύνολο του ήταν πάντα ευχάριστο τις ώρες που ήμασταν εκεί. Φυσικά, οι εγκαταστάσεις ήταν υπέροχες! Τα διαλείμματα μου φαίνονταν πάντα μικρά, ελπίζω να τα έχουν μεγαλώσει! Θα μου άρεσε να μας δίνεται η δυνατότητα σαν απόφοιτοι να γυρνάμε πίσω στο σχολείο και να βλέπουμε άλλους αποφοίτους και τους καθηγητές μας, καθώς επίσης και να μιλάμε με τους εκάστοτε μαθητές διάφορων τάξεων.