1) Πες μου για σένα; Πως σε λένε; Πόσο χρόνων είσαι; Σε ποιο πανεπιστήμιο σπούδασες;

Ονομάζομαι Ζαφειρήνη Σπυριδάκου και είμαι 28 ετών. Σπούδασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστήμιου Αθηνών και Master in Psychology of Education στο University of Bristol. Παράλληλα, έχω τελειώσει τον πρώτο χρόνο εκπαίδευσης στην Ψυχοθεραπεία Οικογένειας, Ζεύγους και Παιδιού στο Ανοιχτό Ψυχοθεραπευτικό Κέντρο.

2) Που εργάζεσαι; Ποιος είναι ο τομέας σου;

Τα τελευταία 3 χρόνια εργάζομαι ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής. Στο παρελθόν έχω δουλέψει ως δασκάλα στα Εκπαιδευτήρια Καίσαρη, καθώς επίσης και σε αγγλικά σχολεία στην Αγγλία και σε διεθνές σχολείο στην Ελλάδα. Παράλληλα, αναλαμβάνω τη διδασκαλία ελληνικών σε ξένους, αλλά και περιστατικά ειδικής διαπαιδαγώγησης και μαθησιακών δυσκολιών.

3) Εκπαιδευτικός στην ειδική αγωγή, σίγουρα μια δουλεία που χρειάζεται παραπάνω εφόδια εκτός των τυπικών. Ποια είναι τα εργαλεία εκτός από τις γνώσεις και πως αντιμετωπίζεις εσύ την καθημερινότητα αυτής της δουλειάς;

Η συγκεκριμένη δουλειά χρειάζεται σίγουρα αρκετά εφόδια, όπως είναι οι γνώσεις από τις σπουδές μας. Αυτές οι γνώσεις βοηθούν τον εκπαιδευτικό να κατανοεί τις ανάγκες του εκάστοτε μαθητή του και να δημιουργεί- υλοποιεί επιτυχώς ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης. Το παραπάνω, καθώς επίσης και άλλες ακόμα πρακτικές, είναι πράγματα που διδάσκεται κανείς στη σχολή, κατά την πρακτική άσκηση κτλ. Το πιο βασικό εφόδιο, όμως, που χρειάζεται ένας εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής είναι η αγάπη για τη συγκεκριμένη δουλειά, για τα παιδιά, ανεξαρτήτως των δυσκολιών τους ή των δυνατοτήτων τους, κάτι που δε διδάσκεται, αλλά υπάρχει ήδη μέσα μας και μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Η καθημερινότητα αυτής της δουλειάς είναι κάθε άλλο παρά ανιαρή και μονότονη. Κάθε μέρα είναι διαφορετική από την προηγούμενη και υπάρχει το στοιχείο της πρόκλησης που προσωπικά με κινητοποιεί και έχω μάθει πλέον να μην το φοβάμαι.

4) Τι θα έλεγες σε ένα παιδί 18 χρόνων που θέλει να ασχοληθεί με τον ειδικευμένο τομέα σου, και ότι αυτό συμπεριλαμβάνει; Ποιες είναι η συμβουλές σου για το ξεκίνημα του;

Στην αρχή είναι λογικό να έχεις ίσως κάποιο φόβο μέσα σου για το τι θα αντιμετωπίσεις και να νιώθεις ανασφάλεια για το αν θα τα καταφέρεις. Είναι σημαντικό να καλλιεργήσεις την εμπιστοσύνη στις δυνατότητές σου και να διατηρείς γύρω σου ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Η δουλειά αυτή έχει να κάνει με ευπαθείς ομάδες ανθρώπων και ιδιαίτερα παιδιών, γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε αρχικά εμείς καλά μέσα μας, να φροντίζουμε πρώτα τις δικές μας ανάγκες και να δουλεύουμε με τον εαυτό μας διαρκώς, ώστε να μπορούμε να δίνουμε στη συνέχεια αυτά που χρειάζεται σε αυτούς που τα χρειάζονται περισσότερο και να μη νιώθουμε ότι “στερεύουμε”. Αυτό πιστεύω πρέπει να είναι ένα μότο ζωής γενικά για όσους ασχολούνται με ανθρωπιστικά επαγγέλματα. Επίσης, όπως κάθε δουλειά με παιδιά, έτσι κι αυτή, χρειάζεται πολλή υπομονή και όρεξη. Αν ενδιαφέρεσαι να αποκτήσεις υψηλές οικονομικές απολαβές, θα σε συμβούλευα να μην ακολουθήσεις αυτόν τον χώρο. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνεις, αλλά σίγουρα όχι αυτός και θα είναι κρίμα και λάθος. Τέλος, θα βοηθούσε να επισκεφτείς κάποια δομή για άτομα με ειδικές ανάγκες και να συνομιλήσεις με επαγγελματίες του χώρου προτού αποφασίσεις να ακολουθήσεις αυτό το επάγγελμα. Σίγουρα δεν είναι μία εύκολη δουλειά, όμως υπάρχουν στιγμές που ανταμείβουν τόσο πολύ την ψυχή μας, όσο τίποτε άλλο. Προσωπικά, αυτό μου αρκεί γιατί ξέρω ότι με κάνει χαρούμενη..

5) Πες μου δυο τρεις σκέψεις σου για το σχολειό μας.

Έζησα το σχολείο αυτό από την πρώτη χρονιά λειτουργίας του στο Κορωπί ως μαθήτρια και έτσι έχω χαραγμένα στη μνήμη μου όλα τα στάδια της εξέλιξής του. Χαίρομαι που μεγάλωσα σε έναν χώρο πραγματικά οικογενειακό και διδάχθηκα σημαντικές αξίες, πέρα από γνώσεις. Η αγάπη μου, εξάλλου, για το σχολείο μας και οι εξαιρετικοί δάσκαλοι και καθηγητές που είχαμε, με ώθησαν να ακολουθήσω και το συγκεκριμένο επάγγελμα.