1) Πες μου για σένα; Πως σε λένε; Πόσο χρόνων είσαι; Σε ποια δραματική (κυρίως) σχολή σπούδασες ή και αν έχεις άλλο πτυχίο;
Ονομαζομαι Γιώργος Γιαννίμπας και είμαι ηθοποιός και τραγουδιστής. Γεννήθηκα το 1988 στην Αθήνα, όπου σπούδασα θέατρο στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος – Βασίλης Διαμαντόπουλος και φωνητική δίπλα στη Julie Massino, ενώ έχω παρακολουθήσει μαθήματα σύγχρονου και κλασικού τραγουδιού και με άλλους δασκάλους. Επίσης έχω πτυχίο Ανωτέρων Θεωρητικών Μουσικής – Ειδικού Αρμονίας και πτυχίο Μουσικής και Φωνητικής κατάρτισης.
2) Γιατί θέατρο; Τι σημαίνει για σένα;
Νομίζω ήταν θέμα τύχης για μένα να ανακαλύψω το θέατρο. Δεν το είχα όνειρο ως παιδί, δεν περνούσε καν από τη σκέψη μου, σε αντίθεση με το τραγούδι. Μια μέρα όντας τραγουδιστής, μου έγινε πρόταση για συμμετοχή σε μιούζικαλ. Στην αρχή αρνήθηκα γιατί φοβόμουν τον άγνωστο αυτό χώρο για μένα, μέχρι που όταν ρωτήθηκα για τρίτη φορά, με επιφύλαξη πήρα την απόφαση να περάσω ακρόαση και να δοκιμαστώ.
Αυτό ήταν… Είχα πια εθιστεί! Αγάπησα τις παραστάσεις και τις πρόβες, όσο και το τραγούδι. Δε μπορούσα να με φανταστώ να κάνω κάτι διαφορετικό και έτσι πήρα την απόφαση την επόμενη χρονιά να γραφτώ στη δραματική σχολή. Από τότε μέχρι και σήμερα δεν έχω σταματήσει να δουλεύω στο θέατρο, με ιδιαίτερη αγάπη στο μιούζικαλ αλλά και όχι μόνο.
3) Ποιο είναι το βασικό σου κίνητρο – στόχος για να κανείς θέατρο;
Αν με ρωτάς γενικά, είναι ένα παιχνίδι…
Πολλές φορές με πολλές δυσκολίες, είτε αυτό αφορά το ταξίδι σου μέσα από το ρόλο, είτε την επιβίωσή σου ως επαγγελματίας. Όμως δε χάνεις τη χαρά της δημιουργίας, της συνύπαρξης στη σκηνή με ανθρώπους που θαυμάζεις και εκτιμάς πολλές φορές και τέλος η αποδοχή – αναγνώριση των προσπαθειών σου όταν πια όλα είναι έτοιμα για να ανοίξει η αυλαία.
Αν με ρωτάς πιο ειδικά, ποιο είναι το βασικό μου κίνητρο για να επιλέξω ίσως μία παράσταση, αυτό είναι το έργο, ο ρόλος και οι συντελεστές. Ένα από όλα αυτά ή ο συνδυασμός τους αρκούν για να σε ιντριγκάρουν.
4) Τι θα έλεγες σε ένα παιδί 18 χρόνων που θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο;
Είναι πολύ σημαντικό ο λόγος που θέλει να κάνει κάποιος θέατρο. Αν το επιλέξει ως επάγγελμα και όχι ως μέλος π.χ. σε μια ερασιτεχνική ομάδα, όπου μπορεί κι εκεί να εκφράζεται, θα πρέπει από πριν να γνωρίζει τις δυσκολίες και το πόσο δύσκολο είναι να βιοποριστεί. Στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες το ποσοστό ανεργίας των ηθοποιών ξεπερνάει το 90-95 %. Επίσης είναι ένα επάγγελμα που ψάχνεις για δουλειά 3-4 φορές το χρόνο, αφού οι θεατρικές σεζόν κρατούν πολύ λίγο πια και όπως όλα τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, από πολλούς δυστυχώς, αναγνωρίζονται ως hobby και όχι ως εργασία. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να γίνεται πολύ δύσκολο να διεκδικήσεις τα προφανή.
5) Σε πια παράσταση παίζεις; ´Η .. Τι ετοιμάζεις;
Μόλις έκλεισε ο κύκλος των παραστάσεων του μιούζικαλ “Οικογένεια Άνταμς”, που συμμετείχα στο ρόλο του Λέρτς, στο θέατρο Βέμπο, σκηνοθεσία Θέμις Μαρσέλλου.
Εδώ και 9 μήνες περίπου παράλληλα, εκπληρώνω τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, στην πολεμική αεροπορία και ευτυχώς για μένα ως τραγουδιστής στο σμήνος μουσικής.
Τέλος αυτό τον καιρό, ετοιμάζω μια σειρά από acoustic live σε ρυθμούς jazz, swing, rock and roll κ.α.
6) Πες μου δυο τρεις σκέψεις σου για το σχολειό μας.
Πάνε πάνω από δέκα χρόνια από τότε που καθόμουν σε αυτά τα θρανία. Υπάρχουν αγαπημένα πρόσωπα που θέλω να επισκεφτώ και ξέρω ότι είναι ακόμα και διδάσκουν στις αίθουσες των εκπαιδευτηρίων Καίσαρη. Μαθαίνω για τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες και τη θεατρική ομάδα του σχολείου και χαίρομαι πολύ για την εξέλιξη και τη δυνατότητα που δίνεται στα παιδιά να γνωρίσουν τις τέχνες πέρα από τα κλασσικά μάθηματα.